Er zijn verschillende benamingen voor haring, dit heeft voornamelijk te maken met de manier waarop de haring is verwerkt. We zullen hier een korte uitleg geven over de haringen die allemaal op een verschillende manier verwerkt zijn.
Groene haring
Vroeger werd de haring die aan het einde van de visreis werd gevangen, net voordat men weer de haven in zou varen, ‘groene haring’ genoemd. Dit komt omdat door de korte vaartijd deze vis enkel licht gezouten werd en een korte rijptijd had, dit levert een frisse en subtiele smaak op.
Hollandse Nieuwe
Binnen het hele palet aan vis, schaal- en schelpdieren dat de Nederlandse vissector op de markt brengt, is de Hollandse Nieuwe een van de meest bekende paradepaardjes in binnen- en buitenland.
Jaarlijks kijkt menigeen uit naar de komst van deze haring op de officiële startdatum, zo rond half juni.
De term „Hollandse Nieuwe” is een begrip in Nederland, een oude traditionele benaming die uitsluitend mag worden gebruikt voor het traditionele product dat in de periode van 1 mei tot en met 31 augustus van het lopende kalenderjaar wordt gevangen en in de periode van 1 mei tot en met 30 september van datzelfde kalenderjaar onder die benaming mag worden verkocht.
Koninginneharing
De kwaliteit van maatjesharing wordt het hele seizoen constant beoordeeld door rijkskeurmeesters. Wanneer men van oordeel is dat er volvette haring beschikbaar is van de allerbeste kwaliteit krijgt deze de benaming ‘Koninginneharing’ en worden er op symbolische wijze enkele vaatjes aan de Nederlandse koningin geschonken. Dit vindt meestal plaats halverwege juni. Is in een bepaald jaar de kwaliteit van haring wel goed, maar voldoet hij niet aan de hoogste eisen dan kan geen haring aan de Koningin worden overhandigd. Deze traditie is echter in 2001 gebroken.
Zoute haring
De haring is een veelzijdige vis en staat bekend om zijn malse visvlees en bijzondere smaak. De vis is zilverkleurig met een blauwgroene rug en een goudkleurige gloed over de kop. Het zouten van haring is een klassieke bewaar- en bereidingsmethode die de haring lang houdbaar maakt.
Bokking
Een bokking is een licht gerookte, dichte en complete haring (warm of koud).
Spekbokking
Dit is een koud gerookte en pittig gezouten haring.
Stro (of stoom) bokking
Dit is een warm gerookte en licht gezouten haring.
Bakbokking
Dit is een licht gerookte en gefrituurde haring.
Haringkoninkjes
Licht warm gerookte haring zonder graat, kop of staart. Op het vel gerookt, meestal liggend op een rooster.
Braadharing of panharing
Deze haring word door een beslag gewenteld, vervolgens gebakken en in zuur ingelegd.
Kipper
Dit is een opengevouwen gerookte haring. In Nederland is deze warm, maar in het Verenigd Koninkrijk koud.
Brado
Dit is een door Ouwehand gepatenteerde naam voor een gerookte, opengevouwen haringfilet. Deze haringfilet wordt koud gerookt op een netje, zodat er een verfijnde smaak ontstaat.
Rolmops
Dit zijn voor gezuurde haringen die worden opgerold en in het midden voorzien zijn van een stukje augurk en uien. De rolmops wordt in zijn geheel bij elkaar gehouden door een speciaal ontwikkeld stokje en vervolgens word het hele geheel in een kruidenazijn ingelegd.
Bismarck-haring
Dit is een Duitse haringspecialiteit die genoemd is naar de Duitse rijkskanselier von Bismarck, waarbij haring in azijn wordt ingelegd met uienringen en specerijen.
Zure haring
Zure haring wordt ingelegd in een mengsel van azijn, water, witte uienringen, kruiden (zoals dille, jeneverbessen, peperkorrels, mosterdzaad, laurierbladeren), suiker en zout. De verhouding azijn/water is 1/20. Na een dag of zes is de verse haring een zure haring geworden, de eerste drie dagen moet de inlegpot één keer per dag omgeschud worden. Zure haring is lang houdbaar.
Skipper Sild
Skipper Sild is een typisch Deens gemarineerde haring gerijpt en gepekeld in azijn. De haring die wordt gebruikt, wordt uitsluitend gevangen in de koude schone wateren van de Noord-Atlantische Oceaan. Dit in de herfst als de kwaliteit, consistentie en voedingswaarde op zijn best is. Zij kopen alleen de haringen van de visgronden rond Lofoten in het noorden van Noorwegen en de gebieden rond IJsland, waar de haring leeft in enorme scholen.
De groeiomstandigheden zijn hier optimaal omdat de zee afval bevat van kleine schelpdieren (plankton, garnalen enz.), wat het favoriete dieet van de haring is. Dit garandeert een groot vetgehalte van de haring, die weer belangrijk is voor het eindproduct.